ALIZARINE CRIMSON & ALTERNATIEVEN
Over Alizarine Crimson (pigment PR83)
Deze donkerrode naar violet neigende verf is enorm populair bij kunstschilders. Hij wordt onder meer gebruikt bij het schilderen van portretten. Met een glacis worden neus, wangen, lippen en oren op kleur gebracht. Ze tonen bij deze dun opgebrachte rood-blauwachtige kleur realistisch. Dit pigment is “slechts” lichtecht tot 25 jaar waardoor we thans zien dat alizarine crimson in de kwaliteitsverven wordt vervangen door duurzamer varianten.
Verkeersrood – reeks lichte tonen
De kleur cadmium rood midden in een reeks naar steeds lichtere tonen (computer).
- Met een glacis bereik je meer kleurkracht en helderheid.
- Door mengen met wit verlies je het heldere, het resultaat wordt kalkachtig en mist pit.
Lichtrode heldere kleur door glaceren
Transparante verven, zoals alizarine crimson, zijn bijzonder waardevol. Je kunt daarmee een heldere lichtrode kleur bereiken. Breng deze transparante rode verf heel dun aan op een witte/lichte ondergrond. Zo’n laagje heet een glacis. Je gebruikt hiervoor een glaceermedium. Meestal bevat zo’n medium standolie.
Lichtrode kleur door mengen met wit
Een rode verf lichter maken door deze te mengen met wit is geen succes. Het mengsel wordt een soort kalkachtig roze. Dat geldt ook voor tinten zoals geel, oranje, blauw. Met een transparant(er) wit, zoals zinkwit, is dit effect minder groot in vergelijking met titaanwit … maar toch. Voor bepaalde onderwerpen wil je gewoon een mooie heldere kleur, maar dan een paar gradaties lichter. Lees meer …
Welke alternatieven voor het transparante alizarine crimson hebben we tot onze beschikking.
- Alizarine Crimson is minder duurzaam/kleurecht en is bij hoogwaardige kunstenaarsverven niet meer leverbaar (soms nog wel bij studiekwaliteit).
- W&N levert het lichtechte duurzame “Permanent Alizarin Crimson” dat gemaakt wordt vanuit het pigment, anthraquinone rood (PR177).
- Karmijn heeft een mooie dieprode kleur. Het mist echter het blauwachtige van alizarine crimson. Het synthetische karmijn (Crimson) is halfdekkend en wordt gemaakt van het pigment antraquinone, PR176. Het is een mono-gepigmenteerde duurzame verf.
- Krablak: Het moderne synthetische permanente krablak is een halftransparante verf en leverbaar in de varianten licht, midden en donker. Krablak donker is een mono-gepigmenteerde ver en wordt gemaakt van het pigment Pyrrole red rubine, PR264. Deze tint komt min of meer overeen met alizarine crimson.
- Quinacidronerose is een transparant synthetisch organisch pigment dat duurzaam en stabiel is tot 100 jaar. Het is bij uitstek geschikt voor een glacis. Ik vind de kleur enorm sprekend maar het mist dat donkerblauwrode dat zo mooi past bij portretschilderen.
- AZO Rood Donker komt qua kleur goed overeen met alizarine crimson. Het is echter een half dekkende verf. De duurzaamheid/lichtechtheid is tot 25 jaar. Ik probeerde een studiekwaliteitsverf.
In deze test: Ik schilderde over een grisaille met wit en vier grijstonen. Van L naar R: Alizarine Crimson & Quinacridonerose, het dekkende Cadmium Rood Midden & idem gemengd met wit, Karmijn & AZO Rood donker, Kraplak Donker & Transparant Oxide Rood.
In deze test: Ik heb vier figuurtjes geschilderd in grijstonen (grisaille en uit de losse pols). Hierover is een glacis aangebracht met transparante rode verven. Van links naar rechts: Alizarine Crimson, Quinacridonerose, Karmijn donker, AZO Rood donker.
Alizarine Crimson en Ultramarijn Blauw
Omdat Alizarine Crimson een donkerrode blauwachtige tint is grenst hij mooi aan het roodachtig Ultramarijn Blauw. Dat levert vanzelfsprekend mooie violette mengkleuren op. Om die reden heb ik een proefje gedaan. De kleur heb ik opgelicht met wit. De mengresultaten zijn vrij donker. Ook deze heb ik opgelicht met wit. Ik gebruikte de volgende verven:
- Alizarine Crimson, W&N, artist, 004.
- Alizarine Crimson, Royal Talens, Van Gogh, 326.
- Kraplak Donker, Royal Talens, Rembrandt, 342.
- Karmijn, Royal Talens, Rembrandt, 318.
- Karmijn, Royal Talens, Van Gogh, 318.
- Quinacridoneroze, Royal Talens, Van Gogh, 366.
